๏ ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมงโอ้บาป

๏ ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน ๚

๏ ถึงบางจากจากวัดพลัดพี่น้อง มามัวหมองม้วนหน้าไม่ฝ่าฝืน
เพราะรักใคร่ใจจืดไม่ยืดยืน จึงต้องขืนในพรากมาจากเมือง
ถึงบางพลูคิดถึงคู่เมื่ออยู่ครอง เคยใส่ซองส่งให้ล้วนใบเหลือง
ถึงบางพลัดเหมือนพี่พลัดมาขัดเคือง ทั้งพลัดเมืองพลัดสมรมาร้อนรน
ถึงบางโพธิ์โอ้พระศรีมหาโพธิ์ ร่มริโรธรุกขมูลให้พูนผล
ขอเดชะอานุภาพพระทศพล ให้ผ่องพ้นภัยพาลสำราญกาย ๚

๏ ถึงบ้านญวนล้วนแต่โรงแลสะพรั่ง มีข้องขังกุ้งปลาไว้ค้าขาย
ตรงหน้าโรงโพงพางเขาวางราย พวกหญิงชายพร้อมเพรียงมาเมียงมอง
จะเหลียวกลับลับเขตประเทศสถาน ทรมานหม่นไหม้ฤทัยหมอง
ถึงเขมาอารามอร่ามทอง พึ่งฉลองเลิกงานเมื่อวานซืน ๚

๏ โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกศ มาผูกโบสถ์ก็ได้มาบูชาชื่น
ชมพระพิมพ์ริมผนังยังยั่งยืน ทั้งแปดหมื่นสี่พันได้วันทา
โอ้ครั้งนี้มิได้เห็นเล่นฉลอง เพราะตัวต้องตกประดาษวาสนา
เป็นบุญน้อยพลอยนึกโมทนา พอนาวาติดชลเข้าวนเวียน
ดูน้ำวิ่งกลิ้งเชี่ยวเป็นเกลียวกลอก กลับกระฉอกฉาดฉันฉวัดเฉวียน
บ้างพลุ่งพลุ่งวุ้งวงเหมือนกงเกวียน ดูเปลี่ยนเปลี่ยนคว้างคว้างเป็นหว่างวน
ทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วง ครรไลล่วงเลยทางมากลางหน
โอ้เรือพ้นวนมาในสาชล ใจยังวนหวังสวาทไม่คลาดคลา ๚

๏ ตลาดแก้วแล้วไม่เห็นตลาดตั้ง สองฟากฝั่งก็แต่ล้วนสวนพฤกษา
โอ้รินรินกลิ่นดอกไม้ใกล้คงคง เหมือนกลิ่นผ้าแพรดำร่ำมะเกลือ
เห็นโศกใหญ่ใกล้น้ำระกำแฝง ทั้งรักแซงแซมสวาทประหลาดเหลือ
เหมือนโศกพี่ที่ระกำก็ซ้ำเจือ เพราะรักเรื้อแรมสวาทมาคลาดคลาย
ถึงแขวงนนท์ชลมารคตลาดขวัญ มีพ่วงแพแพรพรรณเขาค้าขาย
ทั้งของสวนล้วนแต่เรือเรียงราย พวกหญิงชายชุมกันทุกวันคืน ๚

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

๏ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมงโอ้บาปกรรมน้ํานรกเจียวอกเรามีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสาให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอายทําบุญบวชกรวดน้ําขอสําเร็จสรรเพชญโพธิญาณประมาณหมายถึงสุราพารอดไม่วอดวายไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไปไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารักสุดจะหักห้ามจิตคิดไฉนถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไปแต่เมาใจนี้ประจําทุกค่ําคืน๚ ๏ถึงบางจากจากวัดพลัดพี่น้องมามัวหมองม้วนหน้าไม่ฝ่าฝืนเพราะรักใคร่ใจจืดไม่ยืดยืนจึงต้องขืนในพรากมาจากเมืองถึงบางพลูคิดถึงคู่เมื่ออยู่ครองเคยใส่ซองส่งให้ล้วนใบเหลืองถึงบางพลัดเหมือนพี่พลัดมาขัดเคืองทั้งพลัดเมืองพลัดสมรมาร้อนรนถึงบางโพธิ์โอ้พระศรีมหาโพธิ์ร่มริโรธรุกขมูลให้พูนผลขอเดชะอานุภาพพระทศพลให้ผ่องพ้นภัยพาลสําราญกาย๚ ๏ถึงบ้านญวนล้วนแต่โรงแลสะพรั่งมีข้องขังกุ้งปลาไว้ค้าขายตรงหน้าโรงโพงพางเขาวางรายพวกหญิงชายพร้อมเพรียงมาเมียงมองจะเหลียวกลับลับเขตประเทศสถานทรมานหม่นไหม้ฤทัยหมองถึงเขมาอารามอร่ามทองพึ่งฉลองเลิกงานเมื่อวานซืน๚ ๏โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกศมาผูกโบสถ์ก็ได้มาบูชาชื่นชมพระพิมพ์ริมผนังยังยั่งยืนทั้งแปดหมื่นสี่พันได้วันทาโอ้ครั้งนี้มิได้เห็นเล่นฉลองเพราะตัวต้องตกประดาษวาสนาเป็นบุญน้อยพลอยนึกโมทนาพอนาวาติดชลเข้าวนเวียนดูน้ําวิ่งกลิ้งเชี่ยวเป็นเกลียวกลอกกลับกระฉอกฉาดฉันฉวัดเฉวียนบ้างพลุ่งพลุ่งวุ้งวงเหมือนกงเกวียนดูเปลี่ยนเปลี่ยนคว้างคว้างเป็นหว่างวนทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วงครรไลล่วงเลยทางมากลางหนโอ้เรือพ้นวนมาในสาชลใจยังวนหวังสวาทไม่คลาดคลา๚ ๏ตลาดแก้วแล้วไม่เห็นตลาดตั้งสองฟากฝั่งก็แต่ล้วนสวนพฤกษาโอ้รินรินกลิ่นดอกไม้ใกล้คงคงเหมือนกลิ่นผ้าแพรดําร่ํามะเกลือเห็นโศกใหญ่ใกล้น้ําระกําแฝงทั้งรักแซงแซมสวาทประหลาดเหลือเหมือนโศกพี่ที่ระกําก็ซ้ําเจือเพราะรักเรื้อแรมสวาทมาคลาดคลายถึงแขวงนนท์ชลมารคตลาดขวัญมีพ่วงแพแพรพรรณเขาค้าขายทั้งของสวนล้วนแต่เรือเรียงรายพวกหญิงชายชุมกันทุกวันคืน๚

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

๏ เมาใจ แต่นี้ทุกค่ำคืนประจำความ๚๏ถึงบางจากจากเนชั่วัดพลัดพี่น้อง ผ่องพ้นให้ภัยพาลสำราญกาย๚๏ถึงร้านบ้านญวนล้วน แต่โรงแล สะพรั่ง ฉลองเลิกพึ่งงานเจ้าหน้าที่ฝ่ายเมื่อวานซืน๚๏โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกศ ยังวนใจหวังสวาทไม่คลาดคลา๚๏ตลาดความคุณแก้วแล้วไม่เห็นตลาดความตั้ง พวกหญิงชายชุมกันทุกวันคืน ๚