กลอนต่างๆอสุรีผีเสื้อเหลือจะอด แค้น

กลอนต่างๆ
อสุรีผีเสื้อเหลือจะอด แค้นโอรสราวกับไฟไหม้มังสา ช่างหลอกหลอนผ่อนผันจำนรรจา แม้นจะว่าโดยดีเห็นมิฟัง จะจับไว้ให้พาไปหาพ่อ แล้วหักคอเสียให้ตายเมื่อภายหลัง โกรธตวาดผาดเสียงสำเนียงดัง น้อยหรือยังโหยกเหยกเด็กเกเร ช่างว่ากล่าวราวกับกูไม่รู้เท่า มาพูดเอาเปรียบผู้ใหญ่ทำไพล่เผล เอาบิดรซ่อนไว้ในทะเล ทำโว้เว้ว่ากล่าวให้ยาวความ ยิ่งปลอบโยนโอนอ่อนยิ่งหลอนหลอก แม้นไม่บอกโดยดีจะตีถาม พลางโผโผนโจนโจมเสียงโครมคราม เข้าไล่ตามคลุกคลีตีไปพลาง สินสมุทรผลุดออกนอกรักแร้ แล้วล่อแม่ตบหัตถ์ผัดผางผาง แกล้งหลบลี้หนีวนไปต้นทาง หมายให้ห่างพระบิดาได้คลาไคล นางผีเสื้อเหลือแค้นแสนสาหัส แต่ฉวยพลัดแพลงคลื่นลื่นไถล อุตลุดผุดดำปล้ำกันไป เหมือนเล่นไล่ตามละเมาะทุกเกาะเกียน ถึงเขาใหญ่ในน้ำง้ำชะเงื้อม พระหลบเลื่อมเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน เข้าหาดทรายชายตื้นขึ้นบนเตียน เที่ยววิ่งเวียนวนรอบขอบคิรี เห็นมารดาล่าลับแล้วยับยั้ง แกล้งถอยหลังลงน้ำแล้วดำหนี ไม่พ่นผุดรุดไปในนที ตั้งภักดีตามติดพระบิดร ฯ * ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ เขาระยำย่อยยับดังสับสี ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี อสุรีเหลือแค้นเน่นอุรา ช่างชาติชั่วหัวกระดูกลูกตอแหล ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 1:

กลอนต่างๆอสุรีผีเสื้อเหลือจะอด แค้นโอรสราวกับไฟไหม้มังสา ช่างหลอกหลอนผ่อนผันจํานรรจา แม้นจะว่าโดยดีเห็นมิฟัง จะจับไว้ให้พาไปหาพ่อ แล้วหักคอเสียให้ตายเมื่อภายหลัง โกรธตวาดผาดเสียงสําเนียงดัง น้อยหรือยังโหยกเหยกเด็กเกเร ช่างว่ากล่าวราวกับกูไม่รู้เท่า มาพูดเอาเปรียบผู้ใหญ่ทําไพล่เผล เอาบิดรซ่อนไว้ในทะเล ทําโว้เว้ว่ากล่าวให้ยาวความ ยิ่งปลอบโยนโอนอ่อนยิ่งหลอนหลอก แม้นไม่บอกโดยดีจะตีถาม พลางโผโผนโจนโจมเสียงโครมคราม เข้าไล่ตามคลุกคลีตีไปพลาง สินสมุทรผลุดออกนอกรักแร้ แล้วล่อแม่ตบหัตถ์ผัดผางผางแกล้งหลบลี้หนีวนไปต้นทาง หมายให้ห่างพระบิดาได้คลาไคล นางผีเสื้อเหลือแค้นแสนสาหัส แต่ฉวยพลัดแพลงคลื่นลื่นไถล อุตลุดผุดดําปล้ํากันไป เหมือนเล่นไล่ตามละเมาะทุกเกาะเกียน ถึงเขาใหญ่ในน้ําง้ําชะเงื้อม พระหลบเลื่อมเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน เข้าหาดทรายชายตื้นขึ้นบนเตียน เที่ยววิ่งเวียนวนรอบขอบคิรี เห็นมารดาล่าลับแล้วยับยั้ง แกล้งถอยหลังลงน้ําแล้วดําหนี ไม่พ่นผุดรุดไปในนที ตั้งภักดีตามติดพระบิดร ฯ * ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ํา พอจวนค่ําคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา ยิ่งมืดค่ําสําเหนียกร้องเรียกเดา ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ํา เขาระยําย่อยยับดังสับสี ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี อสุรีเหลือแค้นเน่นอุรา ช่างชาติชั่วหัวกระดูกลูกตอแหล ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว ดําริพลางนางมารอ่านพระเวท ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 2:

กลอน ต่างๆ
อสุรี ผีเสื้อ เหลือ จะ อด แค้น โอรส ราวกับ ไฟ ไหม้ มังสา ช่าง หลอกหลอน ผ่อนผัน จำนรรจา แม้น จะ ว่า โดย ดี เห็น มิ ฟัง จะ จับ ไว้ ให้ พา ไป หา พ่อ แล้ว หักคอ เสีย ให้ ตาย เมื่อ ภายหลัง โกรธ ตวาด ผาด เสียง สำเนียง ดัง น้อย หรือ ยัง โหยกเหยก เด็ก เกเร ช่าง ว่ากล่าว ราวกับ กู ไม่รู้ เท่า มา พูด เอาเปรียบ ผู้ใหญ่ ทำ ไพล่ เผล เอา บิดร ซ่อน ไว้ ใน ทะเล ทำ โว้เว้ ว่ากล่าว ให้ ยาว ความ ยิ่ง ปลอบโยน โอนอ่อน ยิ่ง หลอน หลอก แม้น ไม่ บอก โดย ดี จะ ตี ถาม พลาง โผ โผน โจน โจม เสียง โครมคราม เข้า ไล่ ตาม คลุกคลี ตี ไป พลาง สิน สมุทร ผลุด ออก นอก รักแร้ แล้ว ล่อ แม่ ต บ หัตถ์ ผัด ผาง ผาง แกล้ง หลบ ลี้ หนี วน ไป ต้นทาง หมาย ให้ ห่าง พระ บิดา ได้ คลาไคล นาง ผีเสื้อ เหลือ แค้น แสน สาหัส แต่ ฉวย พลัด แพลง คลื่น ลื่น ไถล อุตลุด ผุด ดำ ปล้ำ กัน ไป ถึง เขา ใหญ่ ใน น้ำ ง้ำ ชะเงื้อม พระ หลบ เลื่อม เลี้ยว ลัด ฉวัดเฉวียน เข้า หาด ทราย ชาย ตื้น ขึ้น บน เตียน เที่ยว วิ่ง เวียน วน รอบ ขอบ คิรี เห็น มารดา ล่า ลับ แล้ว ยับยั้ง แกล้ง ถอยหลัง ลง น้ำ แล้ว ดำ หนี ไม่ พ่น ผุด รุด ไป ใน นที ตั้ง ภักดี ตาม ติด พระ บิดร ฯ * ฝ่าย ผีเสื้อ เมื่อ ลูก ลอบ ลง น้ำ พอ จวน ค่ำ คิด ว่า วิ่ง ขึ้น สิงขร ด้วย ใจ นาง คิด ว่า พา บิดร มา ซุ่ม ซ่อน อยู่ ที่ นี่ จึง หนี มา เที่ยว แล รอบ ขอบ เขา เงา ชะงุ้ม ยิ่ง มืด คลุ้ม ก็ ยิ่ง คลั่ง ตั้งแต่ หา เสียง คลื่น โครม โถม ตะครุบ ก้อน ศิลา จน หน้าตา แตก ยับ ลง สับเงา แล้ว ลุก ขึ้น ยืน ชะโงก โยก สิงขร จน โคลง คลอน เคลื่อน ดัง ทั้ง ภูเขา ยิ่ง มืดค่ำ สำเหนียก ร้อง เรียก เดา ไม่ พ้น เรา เร่ง มา หา โดย ดี เห็น ไม่ ขาน มาร ร้าย ทลาย ซ้ำ เขา ระยำ ย่อยยับ ดัง สับ สี ไม่ พบเห็น เป็น เพลา เข้า ราตรี อสุรี เหลือ แค้น เน่ น อุรา ช่าง ชาติ ชั่ว หัว กระดูก ลูก ตอแหล ลวง ให้ แม่ หลงกล เที่ยว ค้นหา เออ กระนั้น มัน จึง ทบ ต ลบ มา ให้ บิดา เลย ไป เสีย ไกล แล้ว ดำริ พลาง นาง มาร พระเวท ให้ สอง อ่าน เนตร โชติช่วง ดัง ดวงแก้ว แล เขม้น เห็น ไป ไว แวว แวว อยู่ โน่น แล้ว ลุย ตาม โครมคราม ไป ฯ